Het ging er al een tijdje niet zo goed. Ik verveelde me dood, voelde me nutteloos en kon niet communiceren met m’n conservatieve en bekrompen bazin. Haar reactie was heel koel en het leek haar niet zo veel te schelen. Voor mij daarentegen bleek deze beslissing een hele opluchting.
Ik had nogal wat schuldgevoel tegenover het ICRH en UGent omdat zij me mee aan deze job geholpen hadden, maar gelukkig blijft de communicatie met hen goed en staat men daar achter deze beslissing (dankjewel!).
Ik doe voorlopig nog even op eigen houtje voort voor CERCA met enquêtes afnemen in een aantal gezondheidscentra in Cochabamba.
De gezondheidscentra contacteren, een gesprek met de directeur versieren en de interviews plannen was ook weer een hele uitdaging en een werk van lange adem en veel geduld, want de betrokkenheid van de centra in het project bleek tot nu toe minimaal (vreemd).
Alleszins, voor mij is het veel rustiger nu, ik kan zelf m’n dag plannen en heb geen energieslopende verplichtingen meer.
In de voormiddag ga ik, als het enquêteren het toelaat , naar het C.S Maica Central en daar vind ik het nog steeds super om als arts te werken.
Wellicht werk ik na m’n enquêtes nog een onderzoekje uit met Mano a Mano in hun centra. Al heb ik ook de mogelijkheid lopen om mee te helpen in een onderzoeksproject van het tropisch instituut. Het wordt hier precies weer verwarrend en er moeten beslissingen genomen worden.
Maar we doen dit rustig aan en genieten intussen vooral van de Boliviaanse zon en dit leuke Boliviaanse leven :)
Dagdag xx
Vrouwen aan de macht in C.S. Maica Central :) (hier tijdens een fotosessie voor de Amerikaanse Mano a Mano equipe die een documentaire aan het maken is over de ngo).
Dokter Nelly- tandartse Kelly - secretaresse Marie – verpleegster Roxanna – en ikzelve
Met de moto op weg naar het gezondheidscenter.
En soms loopt het eens mis en ligt er een ijzerstukje op de weg: band plat, en 3u wachten tot wanneer de dichtstbijzijnde technicus z’n deuren opent.
Meer koeien dan mensen in Maica...
Weekendwerk: waar was je een hond beter dan in een leegstaand zwembad. (Waterplezier in Sucre bij Arturo’s ouders).
2 opmerkingen:
Hey Ineke!
Eindelijk heb ik je blog vanaf sept eens goed gelezen! Wat bewonderen we je enthousiasme en inzet!! Héél fijn om je een beetje te kunnen volgen via deze blog! Het allerbeste met beslissingen nemen en keuzes maken en we duimen voor jou!!! Veel liefs ook voor Arturo! Knuffel, Inge en co
Dag lieve bollie,
Super om je verhalen te lezen! Heel blij dat je volop aan het genieten bent! Laat iets weten wanneer je goed geïnstalleerd bent, dan plannen Amelie en ik een bezoektripje. Ik zie er al heel erg naar uit!
Heel veel groetjes aan Arturo!
Dikke knuffie anneke x
Een reactie posten