Gegroet!

ik heb er zonet mn laatste stagemoment opzitten, ben volop aan het inpakken, maar wil graag nog evenmn blog benutten, misschien wel voor de laatste keer vanuit dit prachtige bolivia, waar k stilaan m´n hart aan het verliezen ben...

Tja, het doet n beetje raar, al die afscheidsfeestjes en in het bijzonder van Bolivianen die daar nog veel slechter in zijn dan ik, en je dit dan uiteindelijk in het vijfvoud doet. (en zo moet k straks nog mn evaluatie gaan ophalen bij de directeur vanhet C.S., want ook dit is een gebeuren in drie stappen... hehehe).

Goed, ik vertel eventjes over de feria en het bezoek van prof De Maeseneer, begin deze week. Het was een heel gezellig gebeuren, er is ook veel volk van de comunidad op afgekomen; maar ik vind het soms een beetje dubbelzinnig allemaal. Het zijn vooral veel mooie woorden en schone grafieken, die me nog steeds mijlenver lijken van de realiteit waarin de dokters hun centro de salud momenteel overlevende houden.


Tja, ook jammer bvb is dat een van de artsen in deze praktijk gisteren vastbesloten heeft ontslag te nemen, omdat een pover maandloon van +/- 200euro niet te opweegt tegen de transportkosten, een huishouden, etc....




Feria de Salud integral, hoogbezoek van prof De Maeseneer, en vooral ook gezondheidseducatie aan de lokale bevolking...


Tja, geld, economie en politiek... wankele items hier in Bolivia... een land zo rijk aan grondstoffen, maar waar je soms uren moet aanschuiven in het enige tankstation in de stad waar nog benzine voorradig is, of waar je uiteindelijk veel te veel betaalt voor een gasbidon nadat je eerst vijf winkels afgelopen hebt alwaar ook dit item uitgeput raakt. absurditeit alom.




hehe, maar ik laat jullie hier bij dit korte berichtje... moet gauw mn valies gaan inpakken om weldra naar Sucre te vertrekken, van waaruit we nog een paar bergtripjes plannen, vervolgens kerstmis vieren bij Arturo´s familie, en dan nog even de toerist gaan uithangen in salar de uyuni...

vervolgens, tg nieuwjaar vlieg ik vol energie terug naar België.
alvast een zalig kerstmis en geniet van deze vredige periode. (t is een beetje moeilijk me momenteel in te leven in de kerstsfeer, alhoewel hier ook de kerstlichtjes weelderig in de palmbomen hangen... hehe :))

naast de vele lieve mensen die ik hier ontmoet zal ik ook mn bijzonder huisdiertjes moeten missen.... de giftige slang, en sinds kort ook deze leuke leguaan... chau chau.

un besito, y abrazo superfuerte!!!

x ineke

lkjlllllllllll

genieten op het Titicacameer en zoveel meer...

Deze overzeese stage blijft een schitterende ervaring. Intussen leef ik ook volop in vakantiesfeer want de halve werkdagen in het Centro de salud Nueva Gante, laten me ruim de tijd om te genieten van m´n laatste weekjes in Cochabamba.



Het CS Nueva Gante, zoals ik al eerder zei, een progressief centrum met een leuke ideologie om helemaal in de communidad te duiken en preventieve geneeskunde te promoten. Ik heb echter toch mn twijfels bij de praktijkstelling van deze mooie woorden, de artsen blijven immers nogal passief bij het realiseren van hun ideeën.
Ik heb intussen (om me niet te vervelen bij het sobere aantal patientencontacten) een vragenlijst opgesteld, waaruit ik al wonderbaarlijk opmerk dat een dikke 90procent van de populatie niet eens weet wat preventie en preventieve geneeskunde is, laat staan waarvoor medicina familiar staat. En daar sta je dan met je mooie ideologie, en zijn we weer aan de basis (waar het hier allemaal om draait in Bolivia trouwens): educatie!

Ze zijn hier ook volop voorbereidingen aan het treffen voor de komst van prof De Maeseneer. Die krijgt maandag een eredoctoraat aan de univ van Cochabamba en er worden een aantal internationale workshops en feestjes gepland. Uiteraard zal hij ook zijn Centro de Salud bezoeken, en net als de dokters aldaar ben ik er van overtuigd dat er heel wat theater zal gespeeld worden, want nadat ze drie maand zonder tafels en stoelen hun werk doen, wordt morgen plots een lading materiaal gebracht, misschien zelfs een computer en dataprojector, en lopen de kosten hoog op voor de inkleding en maagvulling gepaard gaande bij dit gebeuren.

Maar goed; terwijl leid ik dus mn uiterst zalige leventje in Cochabamba, alwaar ik me intussen helemaal thuisvoel. Joggen rond het meer, chocoladetaarten bakken, zonnegroeten richting de besneeuwde bergtoppen, filmpkes kijken, boeken lezen, luieren in de hangmat of een mototochtje wagen,... zalig.

En in het weekend geen wachten meer maar volop tijd voor uitstapjes. Zo had k t voorbije weekend het geluk om Arturo te kunnen vergezellen nr het lago titicaca.

Het was kei-interessant, vb een workshop geven in een van de communidades over de bioconservatie van de bedreigde kikkersoort i h titicacameer, en dan merk je dat het zelf voor een Boliviaan moeilijk is om in te dringen in de gesloten sfeer van de communidades.

Het was weer helemaal back to basics, opmerken dat je in deze afgelopen dorpen wel af en toe een mens en een lama tegenkomt, maar voorts geen winkel te bespeuren om je hongerige maag te vullen.

Toch was het volop genieten van de zon, de bergen, een machtig meer op 3800m, de kikkerspots, het bootje varen, gewoonweg prachtig allemaal!

Ik laat jullie hier.
een dikke zoen,

ineke

puzzelen en positieve energie

soms droom ik wel eens dat de puzzel klopt... zingt bart peeters in een liedje. welja, het lijkt wel of k de laatste dagen in bolivia in die passende puzzel terechtgekomen ben, en dan nog wel in het echte leven. ik weet niet wat het is maar leuke toevalligheden en interessante ontmoetingen op de juiste plaats en het juiste moment, op en top positieve energiestromen en het lot dat zo lijkt mee te zitten... ik vind het hier allemaal fantastich!!

m'n laatste weekje in het tropische villa tunari zit er op. en geloof me, hoe moeilijk ik het had de eerste dagen, zo moeilijk was het haast om afscheid te nemen van mn maatjes waarmee ik zo intens het ziekenhuisleven beleefd heb. maar het was schitterend, een zalig afscheidsfeestje en a goodfeeling goodbye. en vrijdag tijdens mn laatste afscheidsknuffel in het ziekenuis, werd er 'bij toeval' net een referentie uitgeschreven nr Cochabamba, een neonaatje met asfyxie en stuipen. Ideaal, ik kon de referentie doen en zo meteen het vervoer benutten naar Cochabamba. Met enkel een spuitje diazepam, een beetje zuurstof en een hoop gezond verstand, moesten we Cochabamba bereiken. Het was behoorlijk spannend, maar deze situatie toont ook duidelijk de verantwoordelijkheid die ik hier opgebouwd heb en ik vind het wel allemaal zeer ok!In Cochabamba bleek het derdelijnsziekenhuis volboekt, en leek het onmogelijk dit wezentje af te leveren, maar intussen ben ik hier ook goed getraind in onderhandelen en zo hebben we dit kindje toch in handen kunnen geven van de beste zorgverlening inCbba.

Aangekomen kon ik vervolgens ook intrek nemen in mn nieuwe woonst, want 'bij toeval' bleek er een kamer vrij alhier in het huis van mn maatje arturo.En ook hier vind ik het fantastisch. tussen 2 biologen een tiental aquariums vol vissen en kikkers, een papegaai, slang, en de guitige hond lucas. De mogelijkheid terug naar goeie muziek te luisteren, zalig filmpkes te bekijken, een douche met warm water, een wasmachine en een keuken om eindelijk weer een eigen potje te koken. super gewoon!

Na Villa Tunari lijkt dit een terugkeer naar het alledaagse leven en is er ook vb gewoon weer tijd om naar de markt te gaan en even te relaxen, zalig, en alle uitstapjes doen we hier trouwens ook met de moto en straks zal ik ook mn eerste motorijles krijgen... ik vind het weer allemaal de max!

Ook eergisteren, eveneens na een stroom van toevallige contacten, trokken we met enkele buitenlandse en boliviaanse ngo-mensen naar de Cerro Tunari! een klim nr 5000 meter en een afdaling door wederom een wondermooi landschap vol fossielen en vervolgens prachtig groen. De weg kwijtraken maakt het weer enkel zoveel spannender, en met gps, eigen ortientatievermogen, en handen en voeten; bereikten we met slechts een enkele kleerscheur, net voor ondergaande zon, de bewoonde wereld. een adrenalineus en zalig tochtje!

Ook het vorige weekend was trouwens super. (voor zij die nog niet jaloers zijn...). M'n cbba-maatjes kwamen dus op bezoek in Chapare en het was weer heerlijk vegetatiespotten. tweemaal kamperen, s nachts kikkers en insecten zoeken en een prachtige sterrenhemel bewonderen. Overdag aapjes, kleurrijke vogels, veel vegetatie, stevige zonnestralen en zuivere rivieren waar je je tegelijk in kan wassen als je dorst lessen. het paradijs leek weer even heel dichtbij...

Maar intussen doe ik ook nog stage hoor... en gisteren begonnen in het centro de salud Nueve Gante, in een van de buitenwijken in Cochabamba. Dit centro de salud is gebouwd met geld van o.a. onze universiteit, en draait nog maar sinds een tweetal maanden. Het is een vreemde ervaring na mn drukke stageplaatsen, ik zie maximum een zevental patienten per dag, en dan nog enkel om ziekten te diagnosticeren. Het is heel frustrerend voor de dokters die er werken dat er niets van materiaal aanwezig is, en dat ook de verzekering nog niet ok is en ze amper therapie kunnen voorschrijven. Anderzjds zijn de ideeen om aan preventieve geneeskunde te doen wel bijzonder goed, en willen ze een bottom up ideologie in praktijk brengen. Het lijkt nog allemaal een beetje aftasten, want dit is een beetje ongewoon in Bolivia, maar juist daardoor wil m'n hier inzicht krijgen in familiale en sociale problemen die op termijn ook aandacht zullen krijgen in het centro de salud....
interessant!

voila ziezo,
dit is het zo een beetje,

dikke dikke zoen,
tot later meer nieuws xx