genieten op het Titicacameer en zoveel meer...

Deze overzeese stage blijft een schitterende ervaring. Intussen leef ik ook volop in vakantiesfeer want de halve werkdagen in het Centro de salud Nueva Gante, laten me ruim de tijd om te genieten van m´n laatste weekjes in Cochabamba.



Het CS Nueva Gante, zoals ik al eerder zei, een progressief centrum met een leuke ideologie om helemaal in de communidad te duiken en preventieve geneeskunde te promoten. Ik heb echter toch mn twijfels bij de praktijkstelling van deze mooie woorden, de artsen blijven immers nogal passief bij het realiseren van hun ideeën.
Ik heb intussen (om me niet te vervelen bij het sobere aantal patientencontacten) een vragenlijst opgesteld, waaruit ik al wonderbaarlijk opmerk dat een dikke 90procent van de populatie niet eens weet wat preventie en preventieve geneeskunde is, laat staan waarvoor medicina familiar staat. En daar sta je dan met je mooie ideologie, en zijn we weer aan de basis (waar het hier allemaal om draait in Bolivia trouwens): educatie!

Ze zijn hier ook volop voorbereidingen aan het treffen voor de komst van prof De Maeseneer. Die krijgt maandag een eredoctoraat aan de univ van Cochabamba en er worden een aantal internationale workshops en feestjes gepland. Uiteraard zal hij ook zijn Centro de Salud bezoeken, en net als de dokters aldaar ben ik er van overtuigd dat er heel wat theater zal gespeeld worden, want nadat ze drie maand zonder tafels en stoelen hun werk doen, wordt morgen plots een lading materiaal gebracht, misschien zelfs een computer en dataprojector, en lopen de kosten hoog op voor de inkleding en maagvulling gepaard gaande bij dit gebeuren.

Maar goed; terwijl leid ik dus mn uiterst zalige leventje in Cochabamba, alwaar ik me intussen helemaal thuisvoel. Joggen rond het meer, chocoladetaarten bakken, zonnegroeten richting de besneeuwde bergtoppen, filmpkes kijken, boeken lezen, luieren in de hangmat of een mototochtje wagen,... zalig.

En in het weekend geen wachten meer maar volop tijd voor uitstapjes. Zo had k t voorbije weekend het geluk om Arturo te kunnen vergezellen nr het lago titicaca.

Het was kei-interessant, vb een workshop geven in een van de communidades over de bioconservatie van de bedreigde kikkersoort i h titicacameer, en dan merk je dat het zelf voor een Boliviaan moeilijk is om in te dringen in de gesloten sfeer van de communidades.

Het was weer helemaal back to basics, opmerken dat je in deze afgelopen dorpen wel af en toe een mens en een lama tegenkomt, maar voorts geen winkel te bespeuren om je hongerige maag te vullen.

Toch was het volop genieten van de zon, de bergen, een machtig meer op 3800m, de kikkerspots, het bootje varen, gewoonweg prachtig allemaal!

Ik laat jullie hier.
een dikke zoen,

ineke