Ik ben naast klinisch en analytisch intussen ook behoorlijk creatief bezig en zo maak ik een video voor Mano a Mano, wat inhoudt dat ik bezoekjes breng aan mensen die steun krijgen van Mano a Mano en minireportages maak. Interessant, al zeg ik het zelf.
Zo is er bvb Shirley, een meisje van 20 die een studiebeurs krijgt van Mano a Mano via het “Proyecto Soñar” (Project Dromen). Het huis waar zij woont is een improvisatie van 2 kamers (een slaapkamer en een keuken) met adoben muren die ze deelt met haar ouders, broers en zussen. Een badkamer is er jammer genoeg niet.
Na 6maanden in Bolivia sta ik soms nog versteld hoe vaak armoede verdoken en onverdoken opduikt. Zoals ik al schreef zijn de klasseverschillen zeer groot en wonen verschillende standen ook zeer afgescheiden van elkaar.
Het is een toeristisch noch socialistisch trekje maar de voorbije 6 maanden heb ik wel het voorrecht gehad bij verschillende standen te mogen binnenkijken hier in Bolivia: een boeiende belevenis die tegelijkertijd veel vragen oproept over de vooruitgang van het land.
En deze week wijd ik me toe aan Nelson. Nelson ken ik van m’n eerste Boliviatrip in 2008 dankzij Arturo (zie ook vorige blogberichten). Nelson woont in een afgelegen gebied aan het Titicacameer, heeft net z’n diploma middelbaar onderwijs op zak, en koestert de grote droom om geneeskunde te studeren (nadat hij op z’n 14e een ongeval had en bijna een volledig jaar in het hospitaal doorbracht).
Jammer genoeg kunnen zijn ouders geen hogere studies betalen, en hoewel Nelson elke dag 2uur moest stappen naar z’n middelbare school is z’n opleiding onvoldoende geweest om universitaire studies aan te vatten. (Onderwijs in ruraal Bolivia is ondermaats en sociale en economische ongelijkheid is de prijs die je betaalt voor een leven op het platteland).
Nelson is nu in Cochabamba, de 3e keer in z’n leven dat hij in een grootstad is. Zijn ogen zijn wijd opengesperd en ik lees angst voor de chaos en de drukte maar ook moed en motivatie om een nieuw leven aan te vatten, en z’n wil om te studeren is immens. Met Mano a Mano, en het “Proyecto Soñar” willen we Nelson aan een studiebeurs helpen en hem de kans bieden om z’n droom te realiseren en professioneel te worden. We hebben hem gisteren ingeschreven voor verpleegkunde en hij bereidt zich nu zo goed mogelijk voor op de ingangstoets. Ik help hem een weg banen in de stad en de start van z’n studie en Mano a Mano biedt een grote financiële steun. (studeren in Bolivia is zeer duur!... en zo houden we dan weer de sociale ongelijkheid in stand…).
(Nelson hier met z’n papa en Arturo in het natuurhistorisch museum in Cochabamba, alwaar Arturo werkt trouwens)
Hehe, intussen probeer ik natuurlijk ook volop van m’n laatste weken in Bolivia te genieten… en wat is onze voornaamste weekendbezigheid… klimmen :)
Ja, bergen, rotsen, gesteenten,... Bolivia is een bron aan waardevolle klimparadijzen… en dit weekend maakten we met onze Cochabamba-vriendjes een uitstap naar La Paz. Rotsklimmen op 3600meter is zaaalig!!
ziehier trouwens m'n eerste voorklim.
Het komende weekend zal klimmen afgewisseld worden met afscheidsfeestjes en al dan niet mentale voorbereidingen op m’n terugkomst nr België, maar we trachten vooral volop te genieten! Bolivia is super!!
Vele vele groetjes,
Ineke en Arturo, of nu ook tante en nonkel van Finn :)
