relaxen in peru

even kort en snel: het gaat hier allemaal zeer goed!
in het ziekenhuis heb ik vooral geleerd dat ook de ergste spoedgevallen met de nodige traagheid behandeld kunnen worden en dat de mensen het dan ook wel meestal overleven.
geld hebben is een deugd, een zege als het ware, toch als je het ongeluk hebt ziek te worden. als je op spoed komt, ga je eerst bij de dokter, die schrijft vanalles voor, dan ga je medicatie kopen en naalden voor bloedonderzoek of injectie, dan ga je nr de verpleging voor verzorging, dan evt nr de rx en dan terug even nr de dokter. mr er zijn ook verschillende afdelingen op spoed en op shocktrauma gaat het natuurlijk (gelukkig) ietsje sneller.
kheb intussen ook al enkele chirurgische ingrepen bijgewoond en een dag in t labo. ik vond het razend interessant om parasietjes onder de microscoop te bekijken en bloeduitstrijkjes en tellingen en zo.
maandag begin k op pediatrie... joepiejoepie, en de bevolkingspyramide in peru is nog iets meer in evenwicht dan in europa dus da's wel fijn.
vandaag zijn we gaan zwemmen. voorts is het hier vaak relaxen! het is hier warm. de feestjes zijn nog steeds de max. en hoewel ik heel weinig privacy heb in huis vind ik het nog steeds de super. tis even soms nog wat wennen mr alles helemaal helemaal. ok!! doei, tot laters!

chevere

hallohoi allemaal,

eerst en vooral superdankjewel voor de vele verjaardagsberichtjes en sorry dat ik dus niet iedereen persoonlijk n bericht kon terugsturen he.
ziehier de rest van mn verhaal in iquitos...
ik heb al zodanig veel indrukken opgedaan dat ik het n beetje moeilijk vind om alles in woorden om te zetten.
alhier zijn er enkele...
op de amazone gevaren tot aan de bron, minidorpjes bezocht waar het helemaal back to basics is, heel veel vis gegeten (zelfs als ontbijt, tja, dat is even n aanpassing), altijd vergezeld worden door iemand (mensen zijn hier zo aanhankelijk en er is hier ook een immens sterkke familieband), te veel chicos die me bonita vinden ( welja, zo bonita ben ik niet hoor: mn benen met n stuk of veertig muggebeten en drie schaafwonden van te vallen op slechte wegen , en een brandwonde van tegen een te warme mototaxi te stampen)
het verkeer is hier bijzonder: het voortdurende geronk van de mototaxi s die massa's teveel CO2 de lucht insturen, (maar ik geef toe als ik vanachter op de moto zit vind ik het ook wel stoer hoor). verder is het hier superwarm en zonnig en ik heb hier een ongelooflijk goed gevoel. ik ben zo geintegreerd in mn gastfamilie dat ik me echt mag thuisvoelen. en ook al is er bijzonder weinig privacy, het is allemaal zo n wondermooie ervaring!
verder ook nog: te foute merengue/salsa/reggaeton-feestjes en heel veel spaans dat ik enkel begrijp als mn heel traag tegen mij spreekt, en iquitos heeft ook zn eigen taaltje... chevere bvb (muymuy bien)
en ja, natuurlijk moet ik ook even over het ziekenhuis vertellen... het was schrikken... ik sta nu op spoed pediatrie en als ik vertel dat de weegschaal stuk is en dat pediatrische farmacie per lichaamsgewicht wordt berekend, dat de medicatie soms op is, dat er gisteren n baby van drie maanden kwam die al n maand diarree had en aldus volledig gedehydrateerd was, weet je genoeg... mensen zijn arm alhier. en de gezondheidszorg kan vele beter volgens mij. maar het is allemaal heel interessant en ik word goed begeleid door de dokters aldaar.
daag, ik laat jullie nu hier , tot gauw,

ineke

el segunda dia en iquitos

hola hola!!!!!!!!!
het is hier ongelooflijk de max!!!!!!!!!!
ik zou heel veel kunnen vertellen, maar door een trage internetverbinding en een qwerty-klavier beperk ik me tot een kortechronologische opsomming...
de vliegtuigreis: todo bueno! al vond ik het heel vreemd dat voor de VS zo'n papier moesten invullen en ondertekenen dat we ons van alle rechten zouden ontzien indien we zouden geweigerd worden in het land .... dat kan toch niet,het meest verbaasde ik mevooral over het feit dat niemand anders ooit geweigerd had dit te ondertekenen en dat de airhostessen na beraad zich wel verbaasden over dit formulier maar er nog nooiteerder bij stil gestaan hadden. ah ja, ik heb het euiteindelijk ook maar mooi onderdanig ondertekend, en gelukkig ben ik niet gezweigerd in het land alhoewel ik tegen zo een schending van de mensenrechten ben:...
na dertig uur ongeveer, waaronder een nachtje in lima was ik uiteindelijk in iquitos en ik was blij toen raul me opwachtte aan de luchthaven!
en dan, ben ik o zo ongelooflijk hartelijk ontvangen bij raul thuis! wauw, zo'n gastvrijheid is onbeschrijfbaar. en ik mag ook bij raul thuis logeren voor een maandje. super gewoon! zn familie is supersuperlief!!
gisteren was het een beetje een lege rustdag. trouwens in gans peru is het ook al 2maanden staking van de leraars en professoren wegens te laag loon, geen school dus. en in iquitos was gisteren een grote mainifestatie van de proffen die uitmondde in een redelijk gewelddadig protest aan het kantoor van rauls mama die voor de overheid zwerkt. er werden stenen en dergelijke gegooid maar gelukkig is ze niet gewond.
ja, ik verbaas me er een beetje over dat peru armer is dan ik me had voorgesteld,ook in deze stad. maar toch zijn de mensen steeds weer o zo vriendelijk.
deze ochtend zijn raul en ik ook naar het ziekenhuis geweest waar ik maandag begin te werken. ik heb er wel zin in want zo heelveel is hier anders niet te doen aldus,maar hetis ookwelfijn gewoon af en toe tel uieren. en vanavond komen anneleens ouders en dan gaan we dit weekend leuke toeristisch uitstapjes doen, oa nr de bron v d amazone en zo. en vanavond gaan we ook uit, joehoe, mn verjaardag vieren :-)
ziezo, tot later meer!!
hoja, mn spaans betert ook stilletjesaan, somsishet nogmoeilijk, maar soms trek ikme ook alaardig uit mn slag :-)

doei x

cuento

ahoi,

initieel voelde ik me niet stoer genoeg voor zoiets als 'een blog'. Maar omdat ik binnenkort naar Peru vertrek (van 18juli tot 11september), en vervolgens van oktober tot januari nog even in Santander in Spanje vertoef voor erasmus-stage, lijkt dit medium me wel handig.

En eigenlijk ook omdat ik stiekem wel graag verhaaltjes vertel, heb ik alle stoerheid in mij naar boven gehaald en deze blog aangemaakt...

Wel dus, proyecto numero uno: Peru! Ik heb er echt zo'n ongelooflijke zin in! Met dank aan Bios voor de beurs, en bijzondere bronnen bij Putumayo vzw (gracias! ;)), ga ik eerst een viertal weken vrijwillig stage lopen in een ziekenhuis in Iquitos (hospital Régional de Loreto). Zoals je ziet is Iquitos een stad in de jungle, enkel bereikbaar via binnenvlucht of een boottocht van enkele dagen.

Veel meer kan ik nu nog niet echt vertellen. Ik vertrek woensdag via Brussel-Atlanta-Lima naar Iquitos, en daar vertel ik jullie wellicht m'n eerste indrukken-verhaaltjes. (ik moet eerst nog een examen farmacotherapie gaan proberen regelen maandag. duimduim, ik hoop dat het lukt.) Intussen ben ik momenteel ook een beetje verwikkeld in wat cursussen medisch Spaans, de roughguide en stilletjesaan mentale en praktische voorbereidingen voor het vertrek).

joepie!

daag. dankje ook mam en pap voor deze kans. ik beloof: ik zal voorzichtig zijn.

tot dra! x