Spaanse geneeskundeweetjes en Belgische bezoekjes

enkele geneeskundeweetjes uit Spanje...

- Gezondheidszorg is gratis! (behalve medicatie dient betaald te worden)
- Als huisarts werken in Spanje (medicina familiar) lijkt me een droomjob...werken in een centro de salud met aangepast uurrooster. Huisartsen hebben bovendien een evenwaardig aanzien als specialisten, krijgen ongeveer gelijke opleidingsduur én ontvangen een gelijkwaardige verloning!
- Na het laatste jaar geneeskunde is hier een nationaal examen, en wie het meest scoort op dat examen, krijgt de eerste keuze voor z’n vervolgopleiding: wat en waar en welke specialisatie. (uiteraard ook n beperkt aantal plaatsen).


De gratis gezondheidszorg: voordelen en nadelen
Aangezien de voordelen voor zich spreken, licht ik een licht nadeel toe en dat is dat volgens mij deze gratis zorgverlening de soms nogal inefficiënte werkzwijze van de Spaanse artsen in de hand houdt. Vandaag hebben we bvb diagnose longembool gesteld bij een 51-jarige man die reeds 5 dagen met dysnea is opgenomen in het ziekenhuis. Het was een atypische kliniek, maar dan nog duurt het in het algemeen lang vooraleer testen gepland en beoordeeld worden. Ook blijven patiënten vaak nogal lang in het ziekenhuis, en worden ze dan vaak plots naar huis gestuurd. Vreemd soms. Maar ja.


En ja, waar ik ook van versteld stond: de wereld van 'omeprazol'...(een maagprotectief medicament), 80% van de patiënten slikt er reeds eentje bij aankomst in het ziekenhuis, en 90% wordt ontslaan met dit allesoverheersend medicijn. Vreemd? (of hoe ook hier de polyfarmacie een losbandig leventje leidt...)

Tja, dan is er de impact van de farmaceutische industrie natuurlijk... wat ik zoal verzameld heb aan kadokes de voorbije weken: notitieblokjes, latjes, een kalender, een reanimatiemondmasker, een hoop stylo’s, en op en top: een webcam! :)

(hoja, twas deze week fotosessie van de residentes, zo zie je mij daar ook ergens blinken in het wit op de medicina interna ;))

En ja, intussen kreeg ik deze week ook een plots verantwoordelijk- en zelfstandigheid toegewezen. Ik kreeg bvb een Senegalese malariapatient onder m’n hoede, aaaaaj in het Frans...(moet je weten dat in mijn hersenen al mn Franse taalkennis geweken lijkt te zijn voor Spaans, vreemd is dat ook, en verwarrend gebral in n romaanse talencocktail hihi)



Welja, en ik kan het natuurlijk niet nalaten toch even terug te dromen naar het prachtige voorbije weekend! En aldus vriendjes van België: jullie zijn echt zo heel veel leuker dan die erasmussers! Ik mis jullie al bijna terug en dus dankjewel voor jullie komst naar Spanje! Ik was misschien nogal te opgetogen maar vond het dan ook zo de max! En ik heb bijzonder genoten van ons tripje bilbao-ons buske en het cruisen door Baskenland en Santander! Merci voor jullie komst!

daag, tot de volgende keer.

(dit weekend heb ik trouwens terug n fijn tripje gepland... Madrid, of hoe schoon het erasmusleven kan zijn...)

lieve groetjes,

ineke

beweging en evenwicht

Eng. Vorige week ging voor het eerst een patiënt dood die we de voorbije week behandeld hadden. Het trof me om gedurende vijf dagen de patiënt langzaam te zien wegdrijven uit het leven, vervolgens z’n dood vast te stellen (een hart dat nog af toe overslaat, brrr); en dan weer gewoon verder te doen en met een brede glimlach de volgende patiënt te begroeten. Brrr. Soms is het niet leuk, en ik moet nog een beetje leren om als echte dokter leven en dood te relativeren. (evenwicht, jaja)


Bewegen dan maar om uit te waaien…
Tja, sinds mama en papa m’n fiets meebrachten naar Santander voel ik me hier ook soms een bollende atractie. Gaande van felicitatie met dit initiatief, voortdurende waarschuwingen dat ik mn fiets driedubbel moet vastbinden of hij anders gestolen wordt, gefrustreerd getoeter omdat ik een obstakel lijk in een eenrichtingsstraat, mr vooral ook vele opendraaiende raampjes met aanmoedigingskreten wanneer ik de bergen op zwicht. Tja, ik ben hier zowat de enige fietser in Santander, en hoewel ik ook soms vrees om m’n ketting te breken op die heuvels is het volgens mij toch de meest ideale manier om je hier te verplaatsen. En nu geraak ik vogelvrij en vlot naar t centrum. Jihaa!

Beweging dus…
Dit weekend had ik twee natuuruitstapjes gepland. Zaterdag, door een vreemde wending van plotse stiptheid bij Spanjaarden heb ik met slechts 1minuut tijdsverschil de bus naar Asturia gemist, en daar stond ik dan om 8u01 in het verlaten Liérganes. Aangetrokken door las tetas de Liérganes (tja, de bergen aldaar hebben nogal een borstachtige indruk), ging ik dan maar alleen op stap aldaar. Zonder kaart, maar met een zalig zonneke als ginds, genoten van deze natuurwandeling (gelukkig had ik ook het toepasselijke boek 100jaareenzaamheid mee om mn eenzaamheid wat te verdrijven ;)), tja, en op mn terugtocht, heeft ook nog m’n respect voor bergkoeien en geiten een hemelshoge sprong genomen, want door een kleine misrekening in de paadjes, ben ik zo een bergweide afgedaald al poepglijdend, voetenspringend, handenhuppelend,…fioew, levend en wel gelukkig veilig beneden beland :)!
Beweging- en evenwicht, jaja!



(Xitlalic en Corinne op wandel in de bergen)

En ja hoor, zondag zat de organisatie helemaal mee! Op tijd voor de bus, en met z’n 105-en, incluis wondergids, vertrokken we vanuit puerta de los tornos . Zalig schoon is het hier toch!
Ik heb denk ik ook een mensenklasse kunnen detecteren binnen de bergliefhebbers. Ik weet eigenlijk nog niet helemaal zeker of het dan wel de mensen zijn die van bergwandelingen houden; of misschien wel de bergen als oorzaak, die tot een beetje filosoferen aanzetten.
Maar inderdaad is het alsof, door het voortdurende contact met de aarde, je hersenen iets meer de hoogte ingaan, (voor het evenwicht –niet waar?-). En dus werd het een tochtje tot op 1200m met groene weiden, geelgroenbruinoranjerode bossen (het is herfst), en af en toe al een bevroren beekje, vergezeld van fantaseren, filosoferen en ook wel veel gezever (voor het evenwicht denk ik)…Welja, weer leuke mensen leren kennen en intussen loopt het sociale leven ook al vlotter. Franse en Duitse chicas en ook enkele functionele Santanderianen met een auto, jaja, zo hebben we al nieuwe bergtochtplannen in ’t vooruitzicht! Super vind ik het hier zo allemaal!

Hoofddoel stage, en toch n beetje veel vakantiegevoel. Evenwicht of equilibrium. Ik heb het hier heus wel naar m’n zin!

Daag, dikke zoen, tot later,

ineke (ook wel ineikei, inika, inike, iniki, inek, heineken of ines genoemd...)

era s mus

een rustje op het strand: Xitlalic en ikzelf en onze goeie vriend: de caracol!

el ayuntamiento de Santander. omdat er naast bomen, bloemen, strand, rotsen, zeewater ook wel mooie gebouwen zijn alhier....

jipsie...

Erasmus: Ik dacht altijd dat deze uitwisseling genoemd werd naar de 16e eeuwse priester- humanist die al schrijvend Europa rondtrok. Maar niets daarvan, Erasmus blijkt te staan voor: European Region Action Scheme for the Mobility of University Students. Gelukkig maar... die goeie man zou zich anders toch maar even omdraaien in z’n graf als hij wist waaraan z’n naam verleend werd… aldus n beetje info over: dé erasmus-feestjes…
Un juego, een spel, zo leek het in het begin. En zo stelde ook ik vorige week voor het eerst mijn pion op aan Plaza Cañadio, dé ontmoetingsplaats voor erasmussers in Santander. Veel regels zijn er niet, en de enige strategie die ik dacht waar te nemen was: drinken, zo snel mogelijk licht worden in het hoofd en met zoveel mogelijk mensen zoveel mogelijk oppervlakkige gesprekken trachten te voeren. N vreemde bedoening, zo ervoer ik m’n eerste erasmusfeestje. Ik had plots geen zin meer om nieuwe mensen te leren kennen, steeds hetzelfde soort gesprekken te voeren, en oversociaal te doen. Ik trok me vervolgens liever terug in de wondere wereld van een goed boek en besloot een andere benadering te bedenken voor het anders toch wel interessante erasmusleven.

Fioew, gelukkig valt er in Santander veel meer te beleven dan ‘erasmusfeestjes’ en bvb nr aanleiding van het huidige ‘noche is joven’-project zijn er allerlei workshops: gaande van sterren en planeten bespeuren vanuit Liencres (super!), sambadansen (swingend)), tarotlezen (fascinerend hoor), koken (heerlijk), yoga-en (joepie), percussie-en, andere dansen dansen, astrologieën, handlezen, etcetc… kan ik dus nog een ruime keuze maken uit leuke activiteiten, en ontmoet ik op deze wijze ook leuke Santaderianen.

Ik vul m’n dagen natuurlijk ook met stage doen. en dat doe ik graag. Gelukkig maar! Elke ochtend om acht uur heb ik het gevoel een zwemkom te betreden, omdat de inkom zo vergelijkbaar is, maar eens op de zesde verdieping is het serieuzere koek. Patiënten bespreken, linken leggen tussen symptomen, ziekten, uitslagen, verslagen, mogelijke medicatie, klinische onderzoekjes gaan uitvoeren bij de patiënten, etc... het is eigenlijk ook een beetje als een spel, denksport vooral, denk ik dan. Maar ik vind het wel fijn.

Het valt me wel op dat het hier voornamelijk experienced based gewerkt wordt, en buiten de twee wetenschappelijke sessies die de assistenten per week voorbereiden en de vertegenwoordigers die af en toe langskomen met allerhande leuke gadgets worden bijzonder weinig wetenschappelijke bronnen geraadpleegd. Het tempo ligt hier véél lager dan in België, zodat we gerust de tijd hebben met een patiënt mee te gaan nr de scanner bvb en aldaar ook rustige praatjes te slaan. Ik heb verder al progressie gemaakt door de historia clinica's in te schrijven, waar ik met korte voorzichtige zinnen patiëntenverhaaltjes construeer. Maar voorts mompelen de Spanjaarden veel meer dan ik zou willen waardoor ik soms nog vijf keer moet vragen QUE?

Maar o hopelijk mag ik volgende week beginnen met nog wat Spaanse les (probleem is dat de lessen lopen tot februari en ik slechts de helft wil betalen (omdat k ook slechts de helft van de cursus kan volgen, logisch), omdat dit niet in de regeltjes past, even de oude meelijdenopwekkende truc toegepast en dus morgen een afspraakje versierd met de coördinator van t talencentrum, duimen dat het lukt)

hoja, trouwens Medicina Interna hier is eigenlijk een beetje de vuilbak van de interne bij ons, alles wat niet strikt onder cardio/pneumo/nefro, etc kan geplaatst worden, het is dus vooral een mix van geriatrische polypathologieën, vnl cardio-pneumo, en de jongere populatie waren tot nu toe enkel alcoholiekers met schoolvoorbeeldjes ethanol en het gevolg.

Maar: interessant!

En wat ik zo nog al leer is: communicatie! Amai, Deveugele in de dagdagelijkse praktijk zou je zo wel kunnen zeggen. Met m’n compañeras de piso dacht ik het initieel niet getroffen te hebben, maar momenteel fungeer ik een beetje als brugfunctie tussen de kuiszieke Maria en de jonge-onbezonnen-en heel afhankelijke Xitlalic. Geen eenvoudige combinatie, en alzo leerde ik dus: steeds zeggen wat je denkt en af en toe een aanpassingske doen maar toch steeds jezelf blijven! Kheb intussen beide meisjes leren appreciëren, en kan nu zowel goed opschieten met Maria, (voor de serieuzere zaken des levens), als met Xitlalic, om af en toe een reggaetonneke neer te zetten! Fijn!

En hoja, maandag-dinsdag-en-woensdag: hoogbezoek gehad: mams, paps, silke en pieter: dankjewel, het was leuk even dichtbij familie te zijn, en ik draag de knuffels de komende twee maanden nog bij me!!
Ik heb gegidst in Santander, en deze leidinggevende functie ging me minder af dan ik had gedacht, maar ik kan jullie alvast zeggen dat ik na het schitterende Parque Magdalena nu ook verliefd geworden ben op de Capo Mayor, dit weekend ontdekt op een looptochtje op t strand: prachtig!
In het architecturaal bruisende Bilbao, heb k onze gids Eneko, na jullie vertrek woensdag, nog opgewacht om aldaar nog een stapje te zetten in deze leuke stad, en jippie, uitgaan in Bilbao, met mensen die k al ken, ligt me toch veel beter dan de erasmusfeestjes! En ambiance verzekerd bij de basken!

Maar goed, na weer n hele lange boodschap laat ik jullie allen hier,

de geneeskunde-in-spanje-weetjes die k nog dacht te vermelden zijn dus voor de volgende keer,

Un besito,

ineke