era s mus

een rustje op het strand: Xitlalic en ikzelf en onze goeie vriend: de caracol!

el ayuntamiento de Santander. omdat er naast bomen, bloemen, strand, rotsen, zeewater ook wel mooie gebouwen zijn alhier....

jipsie...

Erasmus: Ik dacht altijd dat deze uitwisseling genoemd werd naar de 16e eeuwse priester- humanist die al schrijvend Europa rondtrok. Maar niets daarvan, Erasmus blijkt te staan voor: European Region Action Scheme for the Mobility of University Students. Gelukkig maar... die goeie man zou zich anders toch maar even omdraaien in z’n graf als hij wist waaraan z’n naam verleend werd… aldus n beetje info over: dé erasmus-feestjes…
Un juego, een spel, zo leek het in het begin. En zo stelde ook ik vorige week voor het eerst mijn pion op aan Plaza Cañadio, dé ontmoetingsplaats voor erasmussers in Santander. Veel regels zijn er niet, en de enige strategie die ik dacht waar te nemen was: drinken, zo snel mogelijk licht worden in het hoofd en met zoveel mogelijk mensen zoveel mogelijk oppervlakkige gesprekken trachten te voeren. N vreemde bedoening, zo ervoer ik m’n eerste erasmusfeestje. Ik had plots geen zin meer om nieuwe mensen te leren kennen, steeds hetzelfde soort gesprekken te voeren, en oversociaal te doen. Ik trok me vervolgens liever terug in de wondere wereld van een goed boek en besloot een andere benadering te bedenken voor het anders toch wel interessante erasmusleven.

Fioew, gelukkig valt er in Santander veel meer te beleven dan ‘erasmusfeestjes’ en bvb nr aanleiding van het huidige ‘noche is joven’-project zijn er allerlei workshops: gaande van sterren en planeten bespeuren vanuit Liencres (super!), sambadansen (swingend)), tarotlezen (fascinerend hoor), koken (heerlijk), yoga-en (joepie), percussie-en, andere dansen dansen, astrologieën, handlezen, etcetc… kan ik dus nog een ruime keuze maken uit leuke activiteiten, en ontmoet ik op deze wijze ook leuke Santaderianen.

Ik vul m’n dagen natuurlijk ook met stage doen. en dat doe ik graag. Gelukkig maar! Elke ochtend om acht uur heb ik het gevoel een zwemkom te betreden, omdat de inkom zo vergelijkbaar is, maar eens op de zesde verdieping is het serieuzere koek. Patiënten bespreken, linken leggen tussen symptomen, ziekten, uitslagen, verslagen, mogelijke medicatie, klinische onderzoekjes gaan uitvoeren bij de patiënten, etc... het is eigenlijk ook een beetje als een spel, denksport vooral, denk ik dan. Maar ik vind het wel fijn.

Het valt me wel op dat het hier voornamelijk experienced based gewerkt wordt, en buiten de twee wetenschappelijke sessies die de assistenten per week voorbereiden en de vertegenwoordigers die af en toe langskomen met allerhande leuke gadgets worden bijzonder weinig wetenschappelijke bronnen geraadpleegd. Het tempo ligt hier véél lager dan in België, zodat we gerust de tijd hebben met een patiënt mee te gaan nr de scanner bvb en aldaar ook rustige praatjes te slaan. Ik heb verder al progressie gemaakt door de historia clinica's in te schrijven, waar ik met korte voorzichtige zinnen patiëntenverhaaltjes construeer. Maar voorts mompelen de Spanjaarden veel meer dan ik zou willen waardoor ik soms nog vijf keer moet vragen QUE?

Maar o hopelijk mag ik volgende week beginnen met nog wat Spaanse les (probleem is dat de lessen lopen tot februari en ik slechts de helft wil betalen (omdat k ook slechts de helft van de cursus kan volgen, logisch), omdat dit niet in de regeltjes past, even de oude meelijdenopwekkende truc toegepast en dus morgen een afspraakje versierd met de coördinator van t talencentrum, duimen dat het lukt)

hoja, trouwens Medicina Interna hier is eigenlijk een beetje de vuilbak van de interne bij ons, alles wat niet strikt onder cardio/pneumo/nefro, etc kan geplaatst worden, het is dus vooral een mix van geriatrische polypathologieën, vnl cardio-pneumo, en de jongere populatie waren tot nu toe enkel alcoholiekers met schoolvoorbeeldjes ethanol en het gevolg.

Maar: interessant!

En wat ik zo nog al leer is: communicatie! Amai, Deveugele in de dagdagelijkse praktijk zou je zo wel kunnen zeggen. Met m’n compañeras de piso dacht ik het initieel niet getroffen te hebben, maar momenteel fungeer ik een beetje als brugfunctie tussen de kuiszieke Maria en de jonge-onbezonnen-en heel afhankelijke Xitlalic. Geen eenvoudige combinatie, en alzo leerde ik dus: steeds zeggen wat je denkt en af en toe een aanpassingske doen maar toch steeds jezelf blijven! Kheb intussen beide meisjes leren appreciëren, en kan nu zowel goed opschieten met Maria, (voor de serieuzere zaken des levens), als met Xitlalic, om af en toe een reggaetonneke neer te zetten! Fijn!

En hoja, maandag-dinsdag-en-woensdag: hoogbezoek gehad: mams, paps, silke en pieter: dankjewel, het was leuk even dichtbij familie te zijn, en ik draag de knuffels de komende twee maanden nog bij me!!
Ik heb gegidst in Santander, en deze leidinggevende functie ging me minder af dan ik had gedacht, maar ik kan jullie alvast zeggen dat ik na het schitterende Parque Magdalena nu ook verliefd geworden ben op de Capo Mayor, dit weekend ontdekt op een looptochtje op t strand: prachtig!
In het architecturaal bruisende Bilbao, heb k onze gids Eneko, na jullie vertrek woensdag, nog opgewacht om aldaar nog een stapje te zetten in deze leuke stad, en jippie, uitgaan in Bilbao, met mensen die k al ken, ligt me toch veel beter dan de erasmusfeestjes! En ambiance verzekerd bij de basken!

Maar goed, na weer n hele lange boodschap laat ik jullie allen hier,

de geneeskunde-in-spanje-weetjes die k nog dacht te vermelden zijn dus voor de volgende keer,

Un besito,

ineke