Mano a mano is de max! Gisteren mocht ik mijn vetste Amerikaanse accent bovenhalen en tolken voor de delegatie Amerikaanse artsen die gearriveerd was in de aanloop van de internationale conferentie. Ik heb me deze week vooral nuttig gemaakt met de Engelstalige presentaties vertalen, het manoamanomagazijn doorzoeken naar educatief materiaal, en een beetje logistiek bijstaan waar mogelijk. Ik krijg veel erkenning en word hartelijk ontvangen door de enthousiaste groep manoamanomensen en na de conferentie ga ik klinisch werken in een van de gezondheidscentra. Ruraal of peri-urbaan daar ben ik nog niet uit. Ik moet het nog zien te regelen met m’n ander werk ook natuurlijk. Daar is de sfeer helemaal anders. Gesloten, serieuzer, en nogal aristocratisch. Ik begon me deze week een beetje te vervelen omdat de nodige data ingevuld zijn, en ik nieuw werk moet beginnen creëren voor mezelf en ik dit liever in iets conreter zou investeren… ik wil het echter nog even de kans laten, omdat ik verbonden zit aan m’n vrijwilligerstatuut van de universiteit.
Het zijn soms drukke dagen, maar m’n energiepeil wordt hier in Bolivia heel snel aangevuld. Zon, bergen, rust. En onze fijne weekendtripjes natuurlijk…
Vorig weekend werd er gebiologeerd in het minuscule maar prachtige Siquani.

En wat vinden we in het Titicacameer?




kwaak x