oeps en zo vergeet ik bijna m´n blog te updaten...
welja, ik voel me intussen helemaal thuis in dit boeiende Bolivia-land!
de stage is redelijk intensief, van 7u15 tot 17u, en als je wacht hebt, geen recup de volgende dag. maar ik sta nu op pediatrie, wordt verliefd op al die kleine schatten, en het is bovendien zo ontzettend leerrijk dat ik me weer helemaal inleef in geneeskunde. De consulten zijn nog net iets chaotischer als bij gynaeco. zo zijn er vb s ochtends n 25-tal patientjes die we, na de zaalronde en ontbijt, op een dikke 2 uur afhandelen. We zijn met 3 of 4 internen nu, in hetzelfde lokaal begint elk met een patientje voor zich. anamnese, klinisch onderzoek, dossier aanvullen en therapie uitschrijven. De pediater geeft aanvullende adviezen en zet handtekeningen.
Samen met ouders, zusjes en broertjes zitten we dus al gauw met een 15man opeengehoopt in een kamertje van amper 4 m2 groot.. n gezellige boel, kan je je wel voorstellen.
We moeten ook steeds op zoek naar tongspatels, voorschriften, de otoscoop, etc, of gaan schooien op emergencias, of hoe je ook zuinig leert omgaan met je materiaal.
Na de consulten bespreken we elke dag een pediatrisch thema, echt bijzonder interessant, en k heb t gevoel nog steeds elke dag zoveel bij te leren. Leuk is dat!
Ziezo, tot hier m´n intensieve geneeskundeleven, maar ook daarbuiten leid ik hier een zalig leventje, s avonds is er het pediatrievoorbereidingsstuk, maar evenzeer nog tijd om iets te gaan drinken of eten met vrienden, te joggen, te lezen, nr de dansles te gaan, etc etc.
M´n sociale contacten zijn intussen uitgebreid en ik ken enkele superfijne mensen die me het leven hier ook weer zoveel aangenamer maken. joepiejoepie.
Evenzeer begin ik ook een beetje te snappen hoe alles hier in z´n werk gaat en heb zelfs begrip kunnen krijgen voor het geneeskundig beleid en de manier van werken in het hospitaal.
Het enige wat ik zéér confronterend blijf vinden is de grote kloof tussen rijk en arm. Er lijkt hier bijna geen middenklasse te bestaan en dat is zo opvallend. (dat merk je in het ziekenhuis, maar bovenal begint alles bij de basiseducatie denk ik. wie geld heeft kan z´n kinderen naar een betere school sturen en zo zitten we in een vicieuze cirkel verweven.)
nog enkele bolivia-weetjes? de onderhandelingen ts Evo en de oppositie gaan voort, maar veel vooruitgang lijkt er niet te zijn. De banden met de VS moeten helemaal wijken voor die met Venezuala, Colombia en Cuba. Da´s redelijk poltiek eenzijdig natuurlijk en zorgt wederom voor weerstand, en ook de coca-industrie is n heel complex verhaal. En zo vul ik mn zondagvoormiddag door de krant te lezen en trachten n beetje wijs te raken in dit verwarrende systeem.
tja, t voorbije weekend was dus vooral uitrusten en feestjes houden met mn Boliviaanse ziekenhuisvriendjes, (echte fiesteros zijn het trouwens, die Bolivianen, en ook ik word hier morgen al half verplicht om n fiesta de despedida te houden want t is mn laatste dag in dat ziekenhuis. hehe.)
En vorige zondag ging k trouwens ook zalig sauna-en met Graciella en Nelson, mn huisgenootjes die hier boven op t appartement wonen en waarmee k nu meer en meer contact heb. gezellig gezellig! (en weg alle eenzaamheid :-) )!
Nog n laatste anekdote: gisteren was t topdag van bevallingen, vijf, waar er anders gemiddeld 1 is in het chiquitito hospital solomon klein. gevolg: alle schorten waren in de was en daar stonden we dan. En ja, nu op pediatrie doen we t neonatale onderzoek bij de geboorte, dus ook ik stond daar gisteren schoon met mn witte doktersjasje, net iets te dicht bij de bevallende vrouw, en plots plons plets, helemaal gezegend door een fontein amnionvocht.
thuis toch maar n tweede douche genomen, maar t belangrijkste was, wederom een gezonde baby in Bolivia. joepie!
chau chau chicos. un abrazo x ineke.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten