wat een wereld

wat een verschil!
ik ben intussen lima maar het lijkt of ik in een gans andere wereld terechtgekomen ben... even een aanpassing dus maar razend interessant!! in mn laatste dagen iquitos stond ik ervan versteld hoe snel je je kan hechten aan een andere familie, en afscheid nemen was dus niet simpel. maar intussen lijkt het machistische iquitos al ver weg van hier en nu. het is hier bijzonder koud en grijs en vooral vochtig (waardoor je ondanks vijf lagen kleding nog rilt van de kou), het project in de buitenwijken van lima heeft een lelijk zicht op een vieze cementfabriek, de mensen zijn hier bijzonder arm, maar ondanks alles voel ik hier een drive en een dynamiek dat het geen naam heeft. het project geeft kleur en warme aan deze grijze citio. en zowaar ben ik in een heerlijke feministische sfeer terechtgekomen, en samen met nancy (peruaanse die t project beetje gesticht heeft), siciliaanse vrijwilligers en de huismeiden houden we fijne vrouwenrechtendiscussies... de max! het project is ook schitterend: kinderen met huiswerk helpen, spelletjes spelen en hen vooral ook liefde en affectie geven. vele kinderen worden thuis mishandeld, en hier krijgen ze heel wat mentale educatie. ze zijn ook helemaal vrij om te komen of niet, en bijzonder belangrijk, het ganse gezin wordt betrokken. gisteren helpen brainstormen over n info-avond voor de papa 's om hun inzicht te doen krijgen in hun gedrag tgo hun kinderen, niet evident natuurlijk, maar de bottom-up structuur van goede ontwikkelingssamenwerking is hier wel aanwezig. verder wordt ook het systeem van de microkredieten aan vrouwengroepen aangeboden en is een centrum de salud. en ja hoor, ik herhaal het nog maar eens graag hoe dynamisch de vrouwen hier zijn. en het doet me ook deugd dit te ervaren na de veelal gelaten sfeer in iquitos. het is hier super!
maar wel mn voorlaatste dagje alhier. reizen is intussen al terug mogelijk, en de meeste steden zijn terug bereikbaar. ik weet niet welke berichtgeving belgië bereikt over de terremoto, maar het is hier echt soms nog vreselijk. mensen die nog geen toegang hebben tot water, duizenden daklozen,.... brrr. de solidariteit is gelukkig groot en vele inzamelacties zijn uit de grond gerezen.
ook waar k nu ben in lima hebben ze de aardbeving goed gevoeld en de angst zit er ng wel in. vandaag hebben we n evacuatie-oefening gehouden en bij de kinderen zit de terremoto ook wel verwerkt i de spelletjes en zo. psychologisch belangrijk he. maar t zijn echt schatten.
maar goed ik laat jullie alhier, tot de volgende keer, chau chau,
hoja, en ondanks de koude voeten ben ik zelf intussen terug helemaal gezond joepie!!!!
ineke