confrontaties in het ziekenhuis

fioew, kleine verandering, deze week sta ik dus blijkbaar niet op pediatrie maar op ´medicina general(departement pneumo-infectologie) .
het was niet zozeer een ontgoocheling maar wel een heuse confrontatie, het was de eerste keer dat ik de hospitalisatie-afdeling betrad in het ziekenhuis en ik waande me even in pre-oorlogse toestanden... uitgemergelde hiv en tbc patienten in kale kamers en verroeste bedden (sommigen vastgebonden zodat ze er niet uitvallen), sommigen worden behandeld, anderen niet omdat ze de medicatie niet kunnen betalen. aj, dat was dus even schrikken. het was bijzonder impressionant maar voorts viel er niet zoveel te beleven en dan ben ik de volgende dag met de infectioloog consultaties gaan volgen... aldaar waande ik me in de wondere wereld van tropische geneeskunde: malaria, dengue, lheismaniosis, lepra, tbc, en veel te veel en veel te jonge hiv-patienten.
vandaag een lepra-patient die zn medicatie niet kon betalen en de dokter stiekem geld onder tafel schoof. gisteren ook de voorgaande dagen interessante confrontaties met peruanen die anders zo goed kunnen relativeren die dan even instorten bij de dokter omdat ajaj er zoveel pijn en onmacht heerst.
de infectioloog is trouwens een superintelligente peruaan, en ik leer heel veel bij! soms ook een beetje verwarrend want na een voormiddag in het spaans, frans, engels, duits ( en een minibeetje quecha) geneeskunde te practiseren en bediscussieren draait mn hoofd als een talentol en is het goed als k nr huis kan. joehoew, de eindige rust in het drukke peru. een hele namiddag niksen.
een middagdut, een boek lezen, en babbelen, babbelen, babbelen... ik vind het zo fijn aan de hele familie waarin k verblijf: gewoon zitten en babbelen... zalig ( en vandaag trouwens mn eerste filosofische discussie in t spaans kunnen voeren met de tante van raul). hoja, ik beschrijf even mn verblijf alhier: in het grote huis met drie gezinnen waarin ook de familieleden die hier niet wonen binnen en buiten lopen::: steeds weer n gezellige bedoening, johei!
kheb trouwens zelf ook even de visie van t patientenverhaal meegemaakt, eergisteren kwam raul huilend thuis van voetbaltraining.. wellicht voet gebroken, aldus naar spoed met de helft van de familie, na betaling en consultatie en ondanks de spoedprocedure veel te lang moeten wachten vr de rx. vreselijke organisatie die gezondheidszorg. maar gelukkig was het maar n luxatie, en dan welja, kwam s avonds n vriend van de familie, n soort manuele therapeut denk k en die heeft zodaniug aan rauls voet gewrongen dat hij terug kon stappen. niet zo evidenced based, maar wel wonderbaarlijk werkzaam...
intussen mag ik hier ook dokter spelen en voet inwindelen en zo. johei. geneeskunde is toch fijn.
ziezo, intussen laat ik jullie hier, tot laters meer,
zoen, ineke