de deugd van gezondheid!

ajaj, hoogmoed brengt ten val, en na mn gestoef over mn fysieke sterkte alhier in peru, heb ik me dit weekend twee dagen moeten ovetrgeven aan bedrust want koorts en n hevige hoest speelden me parten. of het de kindjes waren met bronchopneumonie of te snelle klimaatswisselingen hier in iquitos (zoals men beweert alhier), ik weet het niet, maar met de lieve zorgen van mn familie, kruidendrankjes en veel slapen was het dus snel beter, en maandag kon ik terug werken nr het ziekenhuis. maar gisterenavond stak de koorts terug op en dan toch maar even langs de dokter. ik neem nu antibiotica en heb mezelf vandaag een dagje vakantie en rust gegund! khoop dat het snel allemaal betert want zondag vertrek ik nr lima waar het heel veel kouder is.
in het ziekenhuis was het trouwens schrikken geblazen. ik sta op gynaeco - obstetra, en de eerste bevalling die ik maandag mocht begeleiden ging als volgt: een zwangerschap van 32weken, beetje bloedverlies en nu contracties, vrouw nr de bevallingstafel, vliezen gebroken, bloed in het vruchtwater, er was een stukje placenta losgekomen, we verloren de harttonen van de baby, en toen bleef het stil. enkel de vrouw huilde. in alle rust en kalmte gingen de vroedvrouwen de gynaecoloog bellen die tien minuten later binnen kwam. jammer maar helaas, zo gaat het hier zijn gangetje. ikzelf was niet zo rustig, vanbinnen voelde ik me woedend omdat ik het gevoel had, dat als deze vrouw met een spoedsectio behandeld geweest was ze nu een kind had. en dat ik haar dan ook de volgende dag kon begroeten op de kamer tussen de andere mama 's met wel n baby aan de borst. maar omdat de bevallingskamer op n ander verdiep is dan de operatiezaal waar de keizersneden zijn, en omdat het hier zo gewoon gewoon is, blijkt zoiets hier onmmogelijk. beangstigend vind ik het. gisteren heb k wel n spoedkeizersnede geasisteerd. n infectie of zoiets (mn wist het alweer niet precies wat er aan de hand was), jakkes,stinkend groen meconiumvruchtwater, maar o wat was ik blij dat na aspiratie de baby toch ademde... . tja, hoewel hier alles verre van evidence based medicine verloopt is het hier voorts wel bijzonder interessant hoor. mn laatste weekje is trouwens ingetreden, zondag vertrek ik nr lima (met het vliegtuig, o wee mn ecologische voetafdruk, maar met boot en bus zou ik minstens n week onderweg zijn en da s net n beetje te lang,..) welja, aldaar ga ik in n superinteressant project met straatkinderen nog enkele dagen werken, tot 22augustus, dan komen s avonds katrien, elvi en liesbeth toe en vandaar zullen we onze verdere reis plannen richting zuid-peru.
ik zal iquitos missen, maar ik kijk ook al bijzonder uit nr deze toeristische trip, t leven is me uiteindelijk toch n beetje te rustig alhier denk ik.
hehe, maar de komende dagen ga k nog genieten hoor, morgen wellicht terug nr hospitaal, vrijdag gaan kamperen met de vrienden van raul en dan nog voetbal kijken en relaxen thuis en hopelijk terug lekker leren koken. njam.
daag, genezende groetjes, ineke